Markus 6:30-31: En de apostelen kwamen weer samen bij Jezus en berichtten Hem alles wat zij gedaan en wat zij onderwezen hadden. En Hij zei tegen hen: Komt u zelf mee naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit; want er waren er velen die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegenheid om te eten.

Lieve vrienden,

De meesten van ons zijn aan de vooravond gekomen van een periode van vakantie, of afstand tot het werk en de dagelijkse bezigheden. Voor mijzelf is dit meestal ook een periode van het terugzien op wat er in de afgelopen periode is gebeurd en een heen kijken naar wat er (Deo Volente) komen gaat. Door de drukte rondom kerst en oud en nieuw komt het me vaak beter uit om deze bezinning vorm te geven rond de zomervakantie. Enkele gedachten en een moment van overdenking zou ik met u en jou samen willen vormgeven in dit schrijven. Mijn gedachten gaan wat betreft het terugzien uit naar hoogte- en dieptepunten, dit zal voor u en jou niet anders zijn. Wat ben ik getuigen geweest van mooie, maar ook hele verdrietige dingen. Medemensen die verzinken in de (psychische) zorgen, ellende, rouw en tegenslag. Stormen die worden ervaren en waar mensen middenin zitten, waarover Rembrandt in zijn schilderij het ‘levensschip’ in kritieke toestand op een indrukwekkende wijze beeld aan geeft. Het contrast tussen hoogte en diepte kan soms zo dicht bij elkaar liggen. Enkele persoonlijke hoogtepunten voor mij in het afgelopen jaar waren bijvoorbeeld dat ik onder andere in het huwelijk mocht treden met mijn lieve vrouw. Tevens een hoogtepunt is het ontvangen van de bevestiging om in de dienst van mijn Zender en Zaligmaker te mogen staan, dat maakt dankbaar, verwonderd en klein. Maar ook de dieptepunten hebben sporen gezet in mijn leven en zal ik bij me dragen. Ik mocht getuigen zijn van twee mensen die jong het tijdelijke met het eeuwige leven hebben verwisseld. De een omdat hij het aardse leven niet meer dragen kon, de ander omdat zij overmeesterd werd door de ernstige ziekte en dit menselijkerwijs niet overwinnen kon. Beiden laten nabestaanden na, van jonge kinderen tot hun eigen ouders. Het onderstreept dat ons leven niet meer is dan een damp. Zo’n wolkje dat bij koud weer even zichtbaar is als je uitademt. Maar wat ook na een fractie weer verdwenen is, je kunt het niet eens vastpakken. We denken soms heel wat te zijn en te ‘moeten’ doen in ons leven. Voor de een is het leven een grote afgod van werken, werken en nog eens werken. Voor de ander is het leven een heuse kwelling van verdriet en zorg. Soms kan het ons overvallen en kunnen we ons weemoedig voelen en ons afvragen waarom het leven zo drukt. We kunnen vermoeid raken van alles wat in ons leven parten speelt.

Daarmee sla ik een brug naar ons Schriftgedeelte uit de Bijbel. De apostelen kwamen bij Jezus en vertelden Hem alles wat zij gedaan hadden, maar ook wat ze beleefd hadden. Voorafgaand aan dit Bijbelgedeelte speelt zich de dood (onthoofding) van Johannes de doper af. Wat zijn de apostelen daarvan onder de indruk, en terecht. Naast het zwaar vermoeiende werk wat zij verrichtten, ze hadden niet eens gelegenheid om te eten. Is dat niet herkenbaar voor ons? Hoeveel tijd nemen we om even fatsoenlijk te eten, daarbij niet te vergeten het lezen uit de Bijbel? Een oprecht gebed tot onze Vader, zoals Daniël deed, driemaal daags? Laten we dit meenemen als een eerste les, ook voor na onze vakantie. Matthew Henry schrijft dat we zonder deze zaken in acht te nemen geen zegen kunnen verwachten op ons werk. Hartverwarmend vind ik het om na wat overdenking en studie te mogen ontdekken hoe liefdevol en zorgzaam Jezus met Zijn apostelen omgaat. Matthew Henry schrijft enkele ontwapenende elementen die wij ons zéker ter harte moeten nemen. Het gejaagde van de tijd waarin we leven was in de tijd van de Bijbel geenszins anders. De apostelen kwamen van vermoeidheid door gejaagdheid bij hun Heere Jezus. Henry omschrijft Jezus’ tedere zorg. De Heere Jezus luistert naar ál hun verdriet, en alle verhalen van de dingen die ze beleefd hadden.

Kent u, ken jij deze Naam nog niet? Die Naam draagt mijn Heiland. Dat mag ik u en jou in liefde doorgeven. Hij balsemt de wonden, Hij heelt alle smart. Mijn Heiland, mijn lust en mijn lied. Toen en ook nu… Houd Hem Deelgenoot in alles wat er zich afspeelt in uw en jouw leven. De Heere Jezus zorgt niet alleen voor ons met Zijn liefdevolle aanwezigheid, maar geeft ook nog een opdracht. De Statenvertaling zegt: “rust een weinig”. Hoe belangrijk is het om rust te nemen. En nu hebben we in deze periode van vakantie hier mogelijk meer ruimte voor en zou ik u ertoe willen uitdagen om de rust in acht te nemen zoals onze Heelmeester die voorschrijft. Enkele zaken die we regelrecht uit de tekst mogen halen bij het geven van invulling aan Bijbelse rust:

1). De Heere Jezus draagt ons op om naar een eenzame plaats te gaan. Henry schrijft hierbij dat het van belang is om niemand mee te nemen. Het verstoort de rust om na te denken. En in deze eenzaamheid is het juist de plaats waarin God tot ons hart wil spreken. Ons bewust laten worden van het ‘zijn’ op aarde en onze zondige verhouding tot Hem, de levende God.
In onze tijd vinden we het heel moeilijk om alleen te zijn. Wat hebben we veel geluid, beeld, herrie en aanwezigheid van allerlei onzinnige zaken nodig. Zodoende ontvluchten we de zielenrust die we zo nodig hebben. Bewustwording van alles wat ons niet meer ‘alleen’ laat zijn is daarom zo ontzettend nodig.

2). De Statenvertaling schrijft in onze tekst over een ‘woeste’ plaats. Dat ben ik met de vertalers eens. Henry schrijft hierbij dat het een plaats moet zijn zonder comfort en luxe. Enkel de natuur is hetgeen we om ons heen mogen hebben. Wellicht gaan u en jij een periode op vakantie en is er een mogelijkheid om de natuur in te trekken. Laat dit dan ook zeker niet na en zoek Hem, uw en jouw Schepper om met Hem in alle rust in gesprek te zijn. De apostelen vertellen Hem ook alles en Jezus luistert. Stort dan voor Hem uit, alles wat het hart vult en bezighoud. Hij zorgt voor u en jou en wil niets liever dan Goed te doen. En dat terwijl wij Hem soms zo weinig nodig hebben. Zoveel liefde van Hem, onbevattelijk.

Lieve vriend, lieve vriendin. Concreet zou ik u en jou dus willen uitdagen om geheel alleen, zonder eventuele smartphone of andere stoorzender, de natuur in te gaan en tot rust te komen. Neem wel de Bijbel mee. Het is zo heilzaam om God te laten spreken door Zijn Woord.

3). Ten slotte; Van Dale trekt een parallel tussen de facetten ‘rust’ en ‘vrede’. Vrede omschrijft hij als een toestand van rust met de afwezigheid van stoorzenders. Hoeveel stoorzenders kennen wij in onze tijd, het lijkt ons compleet te overmeesteren. Ik veronderstel dat het niet nodig is om u en jou van ons online leven enkele voorbeelden te geven. Dat mag zelf worden ingevuld. Uiteindelijk is het mijn oproep om u en jou er toe te zetten om alleen de rust in de gaan, zonder comfort en luxe. Verdient onze Zaligmaker dit dan niet? Zijn we niet afhankelijk van Zijn genade? Als we zo gejaagd en gehaast doorgaan, zonder ons verzekerd te weten van Zijn verzoenend bloed, dan zou dat nog onze ondergang kunnen worden en zullen we voor eeuwig in de gejaagdheid en de pijn zijn, zonder aanwezigheid van onze lieve Heere Jezus. Zou onze Heere Jezus de storm waarin uw en jouw levensschip zich mogelijk bevind, niet tot bedaren kunnen brengen? Ga dan tot Hem, Hij wil ook uw en jouw wispelturige leven regeren. Wij kunnen soms zo veranderlijk zijn, God zelf is trouw en wankelt geenszins.

Rust, mijn ziel! uw God is Koning,
Heel de wereld Zijn gebied;
Alles wisselt op Zijn wenken,
Maar Hij Zelf verandert niet.

Die rust en de overgave aan God, uw Koning, wens ik u en jou in deze vakantieperiode toe.
Dat het tot heilzame zielenrust mag komen en God in alles de eer ontvangt, die Hij zo waard is. Dan, maar alleen dan zal noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.

Amen!